Родился в 1932 году в д. Котчина Мостовского района в крестьянской семье. В 1950 году закончил Деречинскую СШ, а в Гродненский государственный педагогический институт имени Я. Купалы. Служил в армии. Окончил Челябинскую школу командиров тяжелых танков (1953 г.). Работал в Деречинской школе преподавателем белорусского языка и литературы, русского языка и литературы, заместителем директора по учебно-воспитательной работе ( г.г.), методистом по профориентации в Деречинском учебно- производственном комбинате. С 1977 года – руководитель литературного объединения «Зоры над Зальвянкай». Умер в 2006 году. Похоронен в д. Деречин.

Печатался в журналах «Беларусь», «Полымя», «Роднае слова», в газетах «Літаратура і мастацтва», «Звязда». Издал брошюру «У нагу з часам» (1986 г.)., книгу воспоминаний о Л. Гениюш «Наша Лорка»(2002 г.). С 2003 года писал песни, подготовил музыкальный альбом «Ах, Ірына, Ірына…

ДЗЯРЭЧЫНСКІ ВАЛЬС Музыка Уладзіміра Плюты 3 табой разлучаўся, такое бывала, Хоць сэрца шчыміў неспакой. Боль тую адразу заўжды адпускала, Калі я вяртаўся дамоў. Прыпеў: Дзярэчын, Наш мілы Дзярэчын. Што на скрыжаванні шляхоў. Мы славім цябе I чакаем сустрэчы. Ты наша калыска і наша любоў. Хоць ворагаў зграі рабілі набегі, Не знішчыць Айчыну маю! Жылі тут, тварылі, гулялі Сапегі I славілі веліч тваю. Прыпеў. Гарэў ты не раз, будаваўся нанова Ад простай хаціны ўзвыш... На дзіва ты быў для свайго Казановы «Маленькі Версаль і Парыж». Прыпеў. Табою мы будзем заўжды ганарыцца. Узвысім цябе да нябёс. Для нас ты цяпер бы другая сталіца, Жыццё наша, шчасце і лес. Прыпеў. У думках ніколі надзеі не трачу. Высока нясу галаву, Бо веру заўсёды ў праўду і бачу Касцёл твой, палац і царкву. Прыпеў. НАША ЗЭЛЬВА Музыка Уладзіміра Захаркі Хораша вясеннім ціхім ранкам Паблукаць па лесе, ля ракі, Там, дзе вадасховішча «Зальвянка», Дзе знаходзяць шчасце рыбакі. Прыгажосць вакол, куды ні глянеш.. Цёплая вясенняя пара. Добры дзень, шаноўныя зальвяне, (2 разы) Шчасця вам, здароўя і дабра. Прыпеў: Зямля мая, Залъвяначка, Як песня канапляначкі, Напеўная, адкрытая, чароўная... Цябе мы любім горача, Тут жыць цудоўна, хораша; Прытулак мілы горад наш, любоў мая. Пад святлом халодным зоркі Вегі Жыў народ з надзеяй у душы... А ў Зэльве ладзілі Сапегі Лепшыя ў Еўропе кірмашы. Тваю славу і твае нягоды Помнім мы, і гэта не сакрэт. Будзем ганарыцца мы заўсёды. (2 разы) Цябе ведаў навакольны свет. Прыпеў. Ты на радасць патанула ў кветках. Ружы, макі чырванню гараць. А на вулках весяляцца дзеткі. Паглядзіш усмешак не сабраць. Там, на дамбе, хлопцы і каханкі Вечарамі свой дазор нясуць, А паэты ў «Зорах над Зальвянкай» (2 разы) Славяць тваю веліч і красу. Прыпеў. Над Зальвянкай хіліцца вясёлка I жадае нам: «У добры час!» Тут знайшла прытулак наша Лорка I глядзіць з надзеяю на нас. Дык няхай квітнеюць нашы нівы, Радуюць багаццем і дабром, Каб народ, свабодны і шчаслівы, (2 разы) На радзіме быў гаспадаром!