Ви́ктор Анато́льевич Шнип

Біяграфія Нарадзіўся 26 сакавіка 1960 году ў в. Пугачы Валожынскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям'і. У 1978 годзе скончыў Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум. Працаваў цесляром на будоўлях Мінска, літаратурным консультантам у часопісе «Нёман» і ў газете «Вячэрні Мінск». У 1987 годзе скончыў Вышэйшыя літаратурныя курсы ў Маскве. Працаваў рэдактарам аддзела культуры ў часопісе «Беларусь» (з 1987 года), газетах "Наша слова" (адказны сократа) і «Літаратура і мастацтва» (намеснік галоўнага рэдактара, галоўны рэдактар у ). У гадах - намеснік галоўнага рэдактара, з 2008 года - галоўны рэдактар выдавецтва «Мастацкая літаратура».

Складаецца ў шлюбе з Л. І. Рублеўскай. (На фатаграфіі Віктар Шніп і яго жанка)

Творчасць Дэбютаваў у 1977 году (газета «Чырвоная змена»). З'яўляецца аўтарам больш за 10 паэтычных кніг, шэраг вершаваных тэкстаў пакладзены на музыку беларускімі рок- гуртамі. Піша прозу, перакладае на беларускую мову.

Дэбютаваў у 1977 году (газета «Чырвоная змена»). З'яўляецца аўтарам больш за 10 паэтычных кніг, шэраг вершаваных тэкстаў пакладзены на музыку беларускімі рок- гуртамі. Піша прозу, перакладае на беларускую мову

Бібліяграфія Зборнікі паэзіі: - «Гронка Святло» (1983) - «Пошук радасці» (1987) - «Шляхам ветру" (1977) - "Горад Утопія» (1990) - «На рэштках Храма (1995) - «Чырвоны Ліхтар» (2000) - «Інквізіцыя» (2002) - «Выратаванне атрутай» (2003 г.) - «Беларускае мору» (2004) - «Першы папяровы снег (Выбранае )». (2014) - «Чырвоны Ліхтар-2» (2016)

Зборнікі паэзіі і прозы - «Балада камянёў: паэзія і прозы» (2006), - «Страла кахання, любові крыж: Кніга паэзіі і прозы» (2008) - «Проза І паэзія огню: верши, Аповесць, эссе» (2010) - «Тутэйшая тугаватай» (2014)

Літаратурныя товары для дзяцей «Наш Максім гаворыць: Гу! : Вершы»(1999)

Дзённікавыя проза «Пугачоўскі цырульнік: дзённікавая проза поэта» (2013 года) «Заўтра была Адліга» (2015)

«Комін» І стаіць хата сярод поля І ў яе на трассе комін Як купіна на балоце У якім жывуць чэрці І залятаюць у комін ветры І наглытаўшыся дыму Завываючы ўцякаюць прэч Комін гэта калодзеж На дне якога ляжыць золота огню Калодзеж з якога зоркі чэрпаюць цяпло Ля коміна як ля чорнай вежи Як разбойнікі гуляюць каты І садзяцца на комін птушкі Як на Ноеў каўчэг І злуецца перун І трапляючы ў комін Ён трапляе ў цмока Якому даўно адсеклі галаву І якога цяпер ніхто не баіцца І які ператварыўшыся ў печ Стаіць сярод хаты

Ўзнагароды і званні Лауреат имени Владимира Маяковского Совета Министров Грузинской ССР (1987) за книгу «Гронка светла» (1987). Лауреат литературной премии «Золотой купидон» (2006) Лауреат специальной премии Президента Республики Беларусь в номинации «Художественная литература» (2008).