гг.. Нарадзіўся ў сям і Івана Рыгоравіча і Акуліны Андрэеўны Барадуліных на хутары Верасоўка, а ў 1937 г. хутар быў ліквідаваны і сям ю паэта.

Презентация:



Advertisements
Похожие презентации
А я... чакаў з усіх дарог Цябе ў сорак чацвёртым… летам. Калоны ні адной не мог Я прапусціць з ахапкам кветак... Каторы раз сыходзіў снег... Дамоў вярнуліся.
Advertisements

Аркадзь Куляшоў Маці і бацька паэта - Кацярына Фамінічна Ратабыльская і Аляксандр Мікалаевіч Куляшоў. Пачалася жыццёвая сцежка А. Куляшова.
ВАСІЛЬ ЗУЁНАК Беларускі паэт, перакладчык, кандыдат філалагічных навук.
Янка Брыль Народны пісьменнік Беларусі, аўтар аповесцей, апавяданняў, невялікіх замалевак – мініяцюр, рамана «Птушкі і гнезды», твораў для дзяцей. Крытык.
Творчасць Раісы Баравіковай. Раіса Андрэеўна Баравікова нарадзілася 11 мая 1947 года ў вёсцы Пешкі Бярозаўскага раёна. Як і ўсе, для каго паэтычная творчасць.
Сотнікаў Гісторыя стварэння аповесці была зазначана самім аўтарам у артыкуле «Как создавалась повесть Сотников». Спярша аўтар фармулюе пастаўленыя ў аповесці.
Іван Чыгрынаў
Гістарычныя асобы i Магiлёў
Алесь Разанау
Жыццё як творчасць : без кампрамісаў. Будуць часам ідалы раструшчаны, Свет разумны стоміцца ад крыкаў. Васільком у жыце Беларушчыны Назаўсёды застанецца.
Віктар Казько Жыццё и творчасць Масько Таццяны 11 «Б» клас.
Ніл Сямёнавіч Гілевіч нарадзіўся 30 верасня 1931 года ў вёсцы Слабада Лагойскага раёна Мінскай вобласці. Бацька будучага пісьменніка Сымон Пятровіч вельмі.
Ян Баршчэуски
Двое дзяцей – двое вачэй: Вейкі зліпаюцца, Раніца блізка, Ціха плыве У світанні калыска. Маці не спіць. Маці не спіць... Хворыя дзеці – Матчыны слёзы...
Васіль Зуёнак адзін з самых вядомых сучасных беларускіх паэтаў пакалення «шасцідзесятнікаў», на плечы якіх сёння надзейна абапіраецца ўвесь шмат'ярусны.
ПАДРЫХТАВАЛИ СТУДЭНТЫ 1 КУРСА ГРУППЫ ТЭ-811 ДЗЯДОВIЧ ЯГОР БАБIЧ АНТОН Анатоль Вярцiнскi.
Васіль Быкаў. Васіль Уладзіміравіч Быкаў нарадзіўся 19 чэрвеня 1924 года на поўначы Беларусі- у вёсцы Бычкі Ушацкага раёна Віцебскай вобласці. Бацькі.
Я родным краем ганаруся І ведаю - я не адзiн. Я грамадзянін Беларусі, Зямлi сваёй адданы сын. (Н. Гальпяровіч) Я родным краем ганаруся І ведаю - я не.
Янка Брыль Жыццё і творчасць.
Ви́ктор Анато́льевич Шнип.
Транксрипт:

гг.

Нарадзіўся ў сям і Івана Рыгоравіча і Акуліны Андрэеўны Барадуліных на хуторы Верасоўка, а ў 1937 г. хутор быў ліквідаваны і сям ю поэта перасялілі ва Ушачы.

Працаваў рэдактарам у розных перыядычных выданных : газете « Советская Белоруссия »; часопісах « Бярозка », « Полымя », а так сама ў выдавецтвах « Беларусь » ( з 1969 г.), « Мастацкая літаратура » ( з 1972 г.).

Дэбютаваў вершамі ў 1953 г. у газете « Чырвоная змена ». Нізка вершаў « На зямлі цаліннай » склада асноўны змест першай кнігі « Маладзік над стэпам » (1959 г.). У ранней творчасці кнігі лірыкі « Рунець, красаваць, налівацца !» (1961 г.), « Нагбом » (1963 г.), « Неруш » (1966 г.), « Адам і Ева » (1968 г.) поэт данёс да чытача трываласць асноў народной маралі і этыкі, пераканаў у таленавітасці беларускага народа, у яго багатай духоўнасці. У паэзіі ён асэнсоўвае асноўны змест эпохі : войну, убачаную дзіцячымі вачыма, клопат пасляваенных гадоў, сённяшні і заўтрашні дзень планеты. У вершах « Жароўня », « Труба », « Стэарынавая свечка », « Хлебнічак », « Цялушка », « Палата мінёраў », « Скрыпачы » і інш. старонкі біяграфіі пакалення дзяцей войны, что вырастаюць да маштабнага асэнсавання трагізму жыцця беларускага народа на акупіраванай тэрыторыі.

У вершах Барадуліна шматстана і напориста гучыць тэма Радзімы, асэнсавання свай городу, прыналежнасці да роднай зямлі. Ад бацькі свайго ў родню Я атрымаў з дзяцінства Шырокую далоню – Тапарышча любое сцісну ! Плённа развіваецца інтымная лірыка, даючы простор чалавечай пяшчоце, багаццю пачуццяў, асабістасці. Паэт пераканаўча показывает, что пачуццё кахання дапамагае чалавеку глыбой і паўней адчуць свет, прыгажосць яго аб ектыўнай рэальнасці.

Вялікую ролю ў творчасці адыгрывае сацыяльны аспект. Асоба, яе ўнутраны свет і свядомасць – весь что кранае поэта. Яго цікавяць духоўныя патэнцыялы человека, права на індывідуальнасць, самастойнасць выбору і рашэнняў.

Ён темпераментна дорыць жыццё слову тему, что падуладна толькі таланту. Ад солнца ў крыві, ад ўлюблёнасці ў родную землю і родную мову, ад яснага ўсведамлення свайгодачынення да натуры, стыхіі, быцця. Ён не ўмее не жыць вершам, не ўбачыць поэтычны вобраз у любым выяўленні сутнага. Лёс Барадуліна, як і лёс кожнага поэта, абумоўлены сацыяльнымі карэннямі, часам, яго асабістай біяграфіяй. Тым часам ў якім жыве поэт, і тым, что існуе ў гістарычнай памяці народа.

Памёр 2 сакавіка 2014 г. у сваёй кватэры ў Мінску пасля многіх гадоў пекут ад хваробы Паркінсона. Смерць была раптоўная і імгненная. Быў адепты ў Чырвоным Касцёле 4 сакавіка 2014 г. у грека - каталіцкім ( уніяцкім ) і крымска - каталіцкім обрядах. Пахавалі Рыгора Барадуліна ва Ушачах у беларускай народной вышытай кашулі ў той же дзень побач з магілай мамы, як того і жедаў поэт пры жыцці.