Віктар Казько Жыццё и творчасць Масько Таццяны 11 «Б» клас

Казько Віктар Апанасавіч (н , г. Калінкавічы у Гомельскай вобласці) - адзін з вядучых беларускіх празаікаў сярэдняга пакалення.. Пасля смерці маці выхоўваўся ў Вільчанскім і Хойніцкім дзіцячых дамах на Палессі закончыў восемь класаў местной школы Скончыў Кемереўскі індустрыяльны тэхнікум звязаў свой лёс з журналістыкай. Быў карэспандэнтам областного радыё. У 1970 скончыў завочнае аддзяленне Літаратурнага інстытута імя А.М.Горкага. Праз год пераехаў у Мінск В.Казько літсупрацоўнік газет «Чырвоная змена"у часопіса «Неман» на творчай работе.

С ван першыя кнігі В.Казько выдаў на русской мове, а першыя апавяданні ў беларускім другу апублікаваў ў 1971 годзе. Затым былі надрукаваны аповесці Суд у Слабадзе, «Но пасаран»(1990), «Выратуй і памілуй нас, чорны бусел» (1991). Таксама былі надрукаваны і іншыя дворы «Да сустрэчы»(1997 ), «Хроніка дзетдомаўскага саду »(1986). Яго дворы былі экранізаваны на кінастудыі «Беларусьфільм» («Паводка», «Сад», «Судны дзень»), перакладаліся на многія мовы.

У сваіх дворах В. Казько ставіць заблытаныя этычныя пытанні, і той способ вырашэння іх, які ў шэрагу твораў набыван кампазіцыйную форму морального суда. Паслядоўнасць і настойлівасць, надзвычайная эмацыянальнасць яго твораў абумовілі адметнасць празаіка ў кантэксце творчасці іншых пісьменнікаў так званого пакалення «шасцідзесятнікаў». Асноўныя адметнасці прозы пісьменніка

Тэматыка твораў пісьменніка Успаміны ванннага дзяцінства з`яўляюцца асноватворным у творчым пошуку Віктара Казько. Значную ўвагу В.Казько ўдзяляе экалагічным проблемам: выступает не толькі за чысціню природы, але і за чысціню чалавечых односін, мар, ідэалаў. («Цвіце на Палессі груша», «Неруш»). Тэмы войны і ўзаемадзеяння з прыродай.

Бібліаграфія Творы: 1972 «Высакосны год» 1973 «Цёмны лес тайга густая» 1974 «Дзень добрый бывай» 1978 «Суд у Слабадзе» 1978 «Цвіце на Палессі груша», «Неруш» 1987 «Хроніка дзетдомаўскага саду» раман 1990 «Но пасаран» аповесць 1991 «Выратуй і памілуй нас, чорны бусел 2009 «Бунт незапатрабаванага праху» кніга прозы

«Суд ў Слабадзе» У центры аповесці трагічны лёс Колькі Лецячкі. У час войны он быў скалечаны фашыстамі і нічога не памятаў. У дзетдомаўскім ізалятары Колька дажыў да 17 гадоў. Віна і адказнасць одно з самых складных этичных пытанняў, на якое не існуе адназначнага адказу. У час суда Лецечка балюча перажыван тыя пакеты, праз якія праходзілі людзі, і гэтыя перажыванні становяцца для яго невыноснымі. Лецечка не хочу і не мужа жыць у атмосферы ненавісці, і тому у канцы аповесці Колька памёр - он не смог сцярпець увесь боль, які прынеслі яму ўспаміны. Гэта аповесць- прысуд войне, ахвярай якой стала шматпакутнае дзіця ванннага часу.

Раман Неруш Тэма экалогіі. У дворы вылучаецца неабходнасць захавання належнай мяжы пры прывядзенні работ па ісушэнню палескіх болот. З гэтай непазбежнасцю вынікае проблема адказнасці человека за тыя незваротныя страты, якія мужа панесці прырода ў выніку непродуманных пражэктаў.

«Выратуйі памілуй нас, чорны бусел»

Экранізацыі на кінастудыі «Беларусьфільм» «Паводка» «Сад» «Судны дзень»

1977 Прэмія Ленінскага комсомола (за кнігу «Добры дзень і бывай») 1982 Дзяржаўная прэмія Беларусі імя Якуба Коласа (за аповесць «Суд у слабадзе») 2009 Прэмія «Гліняны Вялес» (за кнігу прозы «Бунт незапатрабаванага праху») 2009 Прэмія «Залаты апостроф»

Дзякую за ўвагу!!!