Konflikt Izraelsko - Palestyński

Podstawowe informacje o glownych aktorach konfliktu Palestyna Właściwie to: Palestyńskie Władze Narodowe Flaga Godło

Konstytucja Palestyńska Karta Narodowa Język urzędowy arabski Stolica Jerozolima (Ramallah) Ustrój polityczny demokracja Głowa państwa szef prezydencji palestyńskiej Mahmud Abbas Szef rządu Premier Salam Fajjad Rada Legislacyjna przewodniczący Rady Abdel Aziz Duwaik Liczba ludności (2005) całkowita 4,148,000 narody i grupy etniczne Żydzi, Arabowie (gł. izraelscy i palestyńscy) Jednostka monetarna nowy szekel (ILS (NIS)) Religia dominująca Islam

Nazwa Palestyna -pochodziła ona od osadników wcześniej zamieszkujących te tereny – Filistynów Autonomia Palestyńska została ustanowiona w 1994 w wyniku porozumień z Oslo na okres 5 lat (Porozumienie nie zostało jednak zawarte, a tymczasowe władze rządzą do tej pory)

W gestii władz palestynskich znajduja sie obszary A i B Palestyny: status A - tereny pod kontrola palestynska: Strefa Gazy, kilka wiekszych skupien arabskich w Cisjordanii, – status B - tereny pod kontrola mieszana: Palestynczycy sprawuja tam władze, ale kontrole wojskowa sprawuje armia izraelska, – status C - tereny pod kontrola izraelska: obejmuja kolonie ydowskie, drogi dojazdowe do nich oraz punkty strategiczne (np. wzgórza, zródła wody)

-Poczatkowo na czele Autonomii Palestynskiej, jako prezydent, stał Jaser Arafat, przywódca Fatahu (od 5 lipca 1994 roku do 11 listopada 2004 roku) -Od 2003 roku Autonomia Palestynska posiada rząd - pierwszym premierem został obecny prezydent - Mahmud Abbas. -W wyniku wyborów, które odbyły sie 25 stycznia 2006 r, wiekszosc w parlamencie zdobył Hamas, a Ismail Haniya został desygnowany na premiera.

Hamas -Jest to islamska organizacja zbrojna, walcząca o wolność Palestyny, bardzo czesto używająca terrorystycznych metod walki -W roku 1989 Hamas rozpoczał akcje przeciwko Izraelowi. Organizacja Hamas stała za licznymi zabójstwami, zamachami i porwaniami. -"Izrael bedzie istniał dopóty, dopóki islam nie zlikwiduje go, tak jak uczynił to z innymi przedtem" Ahmed Yassin Schorowany, od dzieciństwa niewidzący, wskutek wypadku w młodosci poruszał sie na wózku inwalidzkim; mówiono jednak o nim, "mimo słabego głosu jest dobrze słyszany w arabskim swiecie". Żydzi nazywali go szatanem na kółkach.

Izrael Flaga Herb

Konstytucja Ustawa Zasadnicza Izraela Język urzędowy hebrajski, arabski Język używany hebrajski, arabski Stolica Jerozolima Ustrój polityczny republika Typ państwa demokracja parlamentarna Głowa państwa prezydent Szymon Peres Szef rządu premier Beniamin Netanjahu Ludność 7, Jednostka monetarnanowy szekel izraelskiJednostka monetarnanowy szekel izraelski Niepodległośćspod brytyjskiego mandatu Ligi Narodów 14 maja 1948Niepodległość14 maja 1948 Religia dominująca judaizmReligiajudaizm

Idea powstania państwa żydowskiego pojawiła się pod koniec XIX wieku W sierpniu 1897 roku w Bazylei doszło do I Kongresu Syjonistycznego i powołania Światowej Organizacji Syjonistycznej, zmierzającej do ustanowienia siedziby narodowej dla ludności żydowskiej przyjęty został plan podziału Palestyny przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 29 listopada 1947 roku 14 maja 1948 roku Dawid Ben-Gurion proklamował niepodległość Izraela, natychmiast uznaną de facto przez USA i ZSRR 15 maja w/w roku armie Egiptu, Jordanii, Iraku, Syrii i Libanu zaatakowały Izrael. W efekcie zwycięski Izrael zatrzymał 77% terytorium Palestyny

Konflikty i porozumienia W tzw. wojnie 6-dniowej 5-10 czerwca 1967r Izrael odniósł wielkie zwycięstwo nad Egiptem, Jordanią, Syrią i Irakiem Zdobyto syryjskie Wzgórza Golan i egipski Półwysep Synaj, a także znajdujące się dotąd w rękach Jordanii Zachodni Brzeg Jordanu i wschodnią część Jerozolimy oraz kontrolowaną przez Egipt Strefę Gazy 22 listopada 1967 roku Rada Bezpieczeństwa ONZ uchwaliła rezolucję nr 242 definiującą warunki sprawiedliwego i trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie W marcu 1969 roku Naser uznał rozejm za nieważny i ogłosił wojnę na wyczerpanie 6 października 1973 roku Egipt i Syria zaatakowały Izrael w dniu żydowskiego święta Yom Kippur 17 września 1978 roku Sadat i premier Izraela Menachem Begin podpisali w Camp David w obecności prezydenta USA Jimmyego Cartera porozumienia ramowe w sprawie pokoju na Bliskim Wschodzie i pokoju między Egiptem a Izraelem 26 marca 1979 roku Sadat i Begin podpisali w Waszyngtonie układ pokojowy, przewidujący wycofanie się Izraela z Synaju w ciągu 3 lat

W marcu 1978 roku Izrael przeprowadził pierwszą dużą akcję zbrojną w południowym Libanie (tzw. Operacja Litani), a 6 czerwca 1982 roku rozpoczął inwazję Libanu z zamiarem całkowitego zniszczenia baz OWP (tzw. Operacja Pokój dla Galilei) 9 grudnia 1987 roku w Strefie Gazy wybuchła intifada – powstanie palestyńskich miotaczy kamieni, które szybko objęło Zachodni Brzeg Jordanu i wschodnią Jerozolimę Powstawały nowe radykalne ugrupowania, z których najważniejszym był Hamas 15 listopada 1988 roku na spotkaniu w Algierze Palestyńska Rada Narodowa ogłosiła niepodległość Palestyny 30 października 1991 roku w Madrycie rozpoczęła się bliskowschodnia konferencja pokojowa z udziałem USA, ZSRR, Libanu, Syrii, Jordanii i Palestyńczyków z terytoriów okupowanych podpisanie w Waszyngtonie 13 września 1993 roku wspólnej deklaracji zasad w sprawie samorządu palestyńskiego na terytoriach okupowanych (tzw. układ z Oslo) 4 maja 1994 roku w Kairze Rabin i Arafat podpisali porozumienie o ustanowieniu Autonomii Palestyńskiej w Strefie Gazy i na obszarze Jerycha na Zachodnim Brzegu 28 września 1995 roku Rabin i Arafat podpisali w Waszyngtonie tzw. porozumienie Oslo II (lub porozumienie z Taby, gdzie parafowano je 4 dni wcześniej), przewidujące rozszerzenie Autonomii Palestyńskiej na kolejne miasta Zachodniego Brzegu

20 stycznia 1996 roku Arafat zwyciężył w pierwszych palestyńskich wyborach prezydenckich negocjacje izraelsko-palestyńskie, których kulminacją był dwutygodniowy szczyt Barak-Arafat-Clinton w Camp David w lipcu 2000 roku, zakończyły się fiaskiem 28 września 2000 roku szef opozycyjnego Likudu Ariel Szaron złożył kontrowersyjną wizytę na Wzgórzu Świątynnym, która stała się bezpośrednim powodem wybuchu drugiej intifady palestyńskiej W połowie czerwca 2002 roku Izrael rozpoczął budowę muru bezpieczeństwa wokół Zachodniego Brzegu W czerwcu 2002 roku prezydent USA George W. Bush przedstawił nowy plan pokojowy, tzw. mapę drogową 11 listopada 2004 roku w szpitalu pod Paryżem umarł długoletni przywódca Palestyńczyków Jaser Arafat. Mahmud Abbas został następcą Arafata na stanowisku przewodniczącego OWP, a 9 stycznia 2005 roku zwyciężył w wyborach prezydenckich w Autonomii Palestyńskie 15 sierpnia 2005 roku rząd Izraela zaczął wprowadzać w życie jednostronny plan ewakuacji wszystkich 21 osiedli żydowskich ze Strefy Gazy 25 stycznia 2006 roku w wyborach parlamentarnych w Autonomii Palestyńskiej Hamas odniósł zaskakujące i przytłaczające zwycięstwo

Prawdziwy kryzys przyniósł atak grupy 8 palestyńskich bojowników, w tym członków zbrojnego skrzydła rządzącego Hamasu, na posterunek wojskowy koło kibuca Kerem Shalom przy granicy ze Strefą Gazy 25 czerwca 2006 roku, w następstwie ataku wojska izraelskie podjęły ofensywę w Strefie Gazy, która trwała aż do listopada 2006 roku 14 czerwca 2007 roku po kolejnej serii walk Hamas przejął całkowitą kontrolę nad Strefą Gazy, co oznaczało podział Palestyny na 2 organizmy rządzone przez różne, skłócone ze sobą ugrupowania USA, dążąc do wzmocnienia umiarkowanych sił na Bliskim Wschodzie, postanowiły zwołać międzynarodową konferencję pokojową. Doszło do niej 27 listopada 2007 roku w Annapolis poparta w marcu 2007 roku przez Ligę Państw Arabskich inicjatywa saudyjska przeprowadzenie w dniach 28 lutego-3 marca 2008 roku operacji Gorąca Zima 6-miesięczny rozejm wszedł w życie 19 czerwca 27 grudnia 2008 roku zmasowanym atakiem lotnictwa izraelskiego rozpoczęła się operacja Cast Lead izraelscy komandosi zaatakowali zmierzającą do Strefy Gazy flotyllę propalestyńskich aktywistów

Izraelczycy i Palestyńczycy zgodzili się po raz pierwszy od listopada 2008 roku przystąpić do bezpośrednich negocjacji wniosek o przyjęcie do ONZ Palestyny w granicach z 4 czerwca 1967 roku ze stolicą w Jerozolimie Wschodniej Izrael przeprowadził zmasowaną kampanię Filar Obrony

Stanowisko negocjacyjne Izraelu i Palestyny -Izrael Izrael uważa terytorium Autonomii Palestyńskiej historycznie swoją, i dla tego aktywnie prowadzi zabudowu na okupowanych terytoriach. Na dzień dzisiejszy najgłówniejsze dla Izraelu jest znaczna redukcja rakietnych arsenałów bojowników, osłabienie radykalniej islamskiej organizacji "Hamas" i "Isłamskiego Dżihada", oraz poprawa czynnika powstrzymania w stosunkach z terorystycznymi ugrupowaniami Strefy Gazu. Palestyna jako państwo nie będzie uznana Izraelem, mimo rezolucji ONZ.

Stanowisko negocjacyjne Izraelu i Palestyny Palestyna Palestyńcy chcą skasować: ograniczenie ruchu, blokadę ekonomiczną, zakazów na na skarge w sądzie cywilnym, i zakazy na demonstracje pokojowe. Zaprzestanie działan wojennych, skierowanych przeciwko ludu cywilnemu, zaprzestanie niszczenia palestyńskich domów, naniesienie tzw mieszkan liderów Hamasu, powodujące cierpienia ludu cywilnego Palestyny. I najważniejsze chce utworzenia niepodleglego państwa Palestyna. Chcą żeby Izrael zaprzestał prowadzić polityke rozbudowy osiedli na terenie Zachodniego Brzegu Jordanu.

Negocjacji między Hamasem i Izraelem Przedstawiciele Izraela i Hamasu rozpoczęli negocjacje pokojowe w Egipcie.

Aktualna sytuacja negocjacyjna 27 listopada 2012 r. francuski minister spraw zagranicznych Laurent Fabius poinformował, że Francja poprze palestyński wniosek o przyznanie Autonomii Palestyńskiej statusu nieczłonkowskiego państwa obserwatora w ONZ. 28 listopada 2012 r. Hiszpania, Dania, Włochy, Rosja i Szwajcaria poinformowały, że poprą palestyński wniosek o przyznanie Autonomii Palestyńskiej statusu nieczłonkowskiego państwa obserwatora w ONZ. Hiszpania oświadczyła, że jest to "najlepszy ruch w kierunku pokoju." Wielka Brytania oświadczyła, że poprze palestyński wniosek pod warunkiem, że Palestyńczycy powrócą do negocjacji. "W przypadku braku takich gwarancji Wielka Brytania wstrzyma się. 28 listopada 2012 r. Bank Światowy przyznał 6,4 mln USD pomocy finansowej dla Strefy Gazy. Środki mają być wykorzystane na naprawę i rozbudowę systemu wodociągów i kanalizacji. Sfinansowana zostanie także budowa dużych studni i zbiorników wodnych. Istnieje obawa, że część z tych środków zostanie przejęta przez organizacje terrorystyczne do rozbudowy własnej infrastruktury.

Aktualna sytuacja negocjacyjna 28 listopada 2012 r. zastępca sekretarza stanu USA William Burns i wysłannik bliskowschodni David Hale spotkali się w Nowym Jorku z palestyński przewodniczącym Mahmoudem Abbasem, usiłując go namówić do rezygnacji z głosowania w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ wniosku o uznanie statusu państwa nieczłonkowskiego dla Autonomii Palestyńskiej. Abbas odmówił. 29 listopada 2012 r. premier Beniamin Netanyahu powiedział, że nie zamierza oglądać się na decyzje Zgromadzenia Ogólnego ONZ o przyznaniu Palestyńczykom statusu państwa nieczłonkowskiego. Podkreślił, że powodami dla których Izrael odrzuca tą decyzję jest, że "nie omawia ona bezpieczeństwa Izraela, ani pozycji Izraela jako państwa żydowskiego, lub deklaracji końca konfliktu, jako wstępnych warunków uznania państwa palestyńskiego.

Aktualna sytuacja negocjacyjna 29 listopada 2012 r. rzecznik ministerstwa spraw zagranicznych,Jigal Palmor oświadczył, że Izrael nie anuluje żadnych porozumień z Palestyńczykami w ramach retorsji po głosowaniu w ONZ w sprawie podniesienia palestyńskiego statusu. Podkreślił, że palestyński wniosek na forum Zgromadzenia Ogólnego ONZ stanowi "rażące naruszenie zobowiązań, by konflikt z Izraelem rozwiązać na drodze negocjacji, a nie jednostronnych kroków". Inny anonimowy przedstawiciel rządu sprecyzował, że Izrael zrezygnował z planów zamrożenia przekazywania władzom Autonomii Palestyńskiej pieniędzy pochodzących z ceł i podatku VAT nałożonego na produkty przeznaczone na terytoria palestyńskie, które przechodzą przez izraelskie porty i lotniska. W przyszłości środki te mogą być zatrzymane na pokrycie palestyńskich długów. Zobowiązania wobec izraelskiego przedsiębiorstwa energetycznego sięgają ponad 700 mln NIS (140 mln euro). Mogą być zmniejszone dostawy wody, ponieważ obecne dostawy dla Palestyńczyków znacznie przekraczają to, co zostało zawarte w umowach.

"Możliwe rozwiązania alternatywne" Kompromis Palestyna powinna powstać jako federacja Podjęcie radykalnych decyzji

"Palestyna - państwo obserwator" Zgromadzenie ONZ 193 głosami, 9 przeciw (41 delegatów wstrzymało się od głosu) przyjął rezolucję, w której przywłaszczył Autonomii Palestyńskiej (PNA), status obserwatora, utożsamiając je tym samym do Watykanu.

Prognoza na przyszłość